coś dla mamy! David Attenborough, DIY i kalendarz 2019

90% wpisów na tej stronie dotyczy książek dla dzieci, gier, wycieczek, zabaw i nauki w wersji "familijnej"

cóż, taka formuła bloga, który jest wszak NASZ, a nie tylko mój ;)

nie zaszkodzi chyba jednak od czasu do czasu także tu przypomnieć (mamom-czytelniczkom, ale też sobie!), że świat nie kręci się tylko wokół dzieci

kiedy te w szkole i/lub śpią, warto znaleźć chwilę tylko dla siebie

i z pewnością nie zaszkodzi umilić sobie tego czasu lekturą, tworzeniem, albo planowaniem pięknej przyszłości, w czym pomagają na przykład takie cuda:

Przygody młodego przyrodnika. David Attenborough, DIY Zrób to sama. Maria Szymańska oraz Kalendarz 2019. Zielnik., to moje czasoumilacze z ostatnich tygodni 

wydawnictwa diametralnie różne, które jednak łączy estetyka i - przynajmniej w moim odczuciu - bardzo pozytywny, "energetyzujący" przekaz

oto jak je odebrałam

i czym w istocie, a w każdym razie według wydawców ;), są:

No1.

pokazuje, że świat jest niesamowity, przyroda piękna, a życie pełne niespodzianek i szans, które warto dostrzegać i wykorzystywać

Przygody młodego przyrodnika. David Attenborough

to autobiograficzna opowieść człowieka, który uczy obserwować przyrodę już kolejne pokolenie 

historia niesamowitej drogi "do kariery", będąca jednocześnie zapisem podróży do niedostępnych zwykłym śmiertelnikom zakątków Ziemi, spotkań z ludźmi i "polowania" na zwierzęta - z wymyślnymi pułapkami i obiektywem

ciekawe połączenie pamiętnika, opowieści drogi i relacji przyrodniczej, w której ważniejszy niż postać głównego bohatera jest obraz świata - jako takiego i świata mediów - w jakim (zbiegiem okoliczności) zaczynał  pracę, której poświęcił życie, a który przez ostatnie kilkadziesiąt lat diametralnie się zmienił

zapis historii, bliskie spotkanie z naturą i okazja do bliższego poznania jednego z największych popularyzatorów tematyki przyrodniczej naszych czasów

"W 1954 roku młody prezenter telewizyjny David Attenborough otrzymał propozycję życia – miał podróżować po całym świecie w poszukiwaniu rzadkich, trudno osiągalnych zwierząt do kolekcji londyńskiego zoo oraz filmować swoje wyprawy na potrzeby nowego programu telewizji BBC pod tytułem "Zoo Quest" (Zoologiczne poszukiwania).
Książka "Przygody młodego przyrodnika", napisana z właściwymi autorowi dowcipem i urokiem, to nie tylko opowieść o niezwykłej przygodzie, lecz także o człowieku, który nauczył nas kochać świat przyrody i doceniać znaczenie jego ochrony, czym zajmuje się do dziś."

No2. 

pokazuje, jak niewiele trzeba, żeby zmienić otoczenie i poprawić sobie lub innym nastrój pracą własnych rąk

DIY Zrób to sama. Maria Szymańska

to kolejna odsłona "rękodzielniczego" cyklu wydawniczego, o którym już tu wspominałam

(patrz tu: >>KLIK<< i tutaj: >>KLIK<<),

czyli kolejne pomysły, porady, inspiracje w pięknym wydaniu

miłosniczki rękodzieła znajdą tu proste przepisy na naturalne kosmetyki, odnowienie garderoby oraz dekoracje wnętrz
szczegółowe opisy i zdjęcia ułatwią samodzielne wykonanie każdego drobiazgu nawet początkującym
tym razem tematyka i szata graficzna prawdopodobnie szczególnie przypadnie do gustu młodym adeptkom sztuki DIY
wśród 50 podpowiedzi na oryginalne ozdoby, dodatki i prezenty z pewnością każda wypatrzy coś inspirujacego!

"DIY to nie tylko moda ostatnich lat, ale trend, który jest z nami od pokoleń. Szydełkowanie, robienie na drutach czy majsterkowanie to nic innego jak tak popularny w ostatnich latach handmade. Oprócz wymiaru czysto praktycznego, ma on obecnie również inne, ponadczasowe zalety. Wpisuje się idealnie w nurt powrotu do natury, –re i –up cyklingu oraz filozofii zero waste. Zachęca do zdobywania podstawowych umiejętności manualnych nie tylko po to, by tworzyć swój niepowtarzalny i wyjątkowy styl, ale również zwraca uwagę na dbałość o środowisko naturalne. Warto próbować ocalać przedmioty i umiejętnie szukać ciekawych rozwiązań, kupować mniej i mniej marnować.

#rekodzielokwitnie, najpiękniejsze rzeczy powstają #niezchinzpasji, a bliscy zawsze bardziej docenią #handmadewprezencie"

No3.

"odczarowuje" niepewną przyszłość, nakazując myśleć o niej w jasnych barwach

Kalendarz 2019. Zielnik.

ot, zeszyt z datami, "zapiśnik" na kolejny rok... z pewnością nie wszyscy przywiązują wagę do tego jak będzie wyglądał, o ile spełni praktyczną funkcję przypominacza i organizera czasu
biorąc jednak pod uwagę, że właśnie on będzie nam towarzyszył przez całe 365 dni, warto dobrze wybrać!

kalendarz-zielnik, na który się zdecydowałam jest zgrabny, odpowiednio trwały (utwardzona okładka), ale nie za ciężki
oprócz przyciagajacej wzrok okładki z chabrami w dobry nastrój wprowadzają akwarelowe ilustracje zdobiące wnętrze
zawiera wszystko co powinien, czyli stronę z "widokiem" na cały rok oraz kartki dedykowane kolejnym tygodniom z miejscami na notatki... i wiele więcej!
w jakim innym kalendarzu znajdziemy obok siebie podpowiedź, kiedy wysiewać zioła, cytaty z dzieł wieszcza i portret kowala bezskrzydłego?

przejrzysty układ, ładne grafiki i okołoprzyrodnicze dodatki tworzą klimatyczną całość
drobna wada - ozdobna, lecz miejscami nieczytelna czcionka wydaje się w tym przypadku zaniedbywalna

"Idealny kalendarz dla wszystkich miłośników przyrody!
Ekskluzywny kalendarz dla dorosłych z pięknymi, akwarelowymi ilustracjami roślin, uzupełnionymi informacjami na ich temat. Klasyczna część kalendarzowa z obszernym miejscem na notatki przeplata się z cytatami związanymi z przyrodą oraz opisami roślin, inspiracjami DIY."

miło czasem zrobić sobie taki książkowy prezent - polecam!
małe rzeczy, a cieszą :)

* cytaty pochodzą od wydawców - Prószyński i Ska, Egmont, Zielona Sowa

Czytaj dalej

czarowanie przez czytanie - Miłość

"Mieszkanie bez książki ciemniejsze jest niż bez lampy"
te słowa Sienkiewicza w długie jesienne i zimowe wieczory wydają się szczególnie prawdziwe
a nasz dom właśnie wówczas - wyjątkowo jasno oświetlony :)

w tym sezonie książkowe hokuspokus, sprawiające, że wnętrza (i te rozumiane dosłownie "cztery ściany", i nasze czytelnicze "dusze") rozświetla blask bijący od śnieżnobiałych (lub nieco pożółkłych ze starości) stron, a twarze - uśmiechy, chcemy choć częściowo zrelacjonować w ramach akcji "Czarowanie przez czytanie"

więcej na temat projektu, między innymi o tym, gdzie można śledzić wpisy zaangażowanych czytelników-blogerów, pomysłodawczyni pisze na swojej stronie, czyli tu: >>KLIK<<
w skrócie:

"Chodzi o to, (aby język giętki powiedział wszystko, co pomyśli głowa) i o to, żeby zrobić z czytania fajną zabawę: Czytamy jedną książkę miesięcznie – może być cała, rozdział, fragment – jak kto woli i na ile czas i wiek dzieciaków pozwala, a potem zaczynamy zabawę – albo dajemy dzieciakom iść na żywioł, albo delikatnie im coś podpowiadamy. Generalnie chodzi mi o to, żeby to nie była ciężka praca dorosłych i chwila zabawy dzieciaków, tylko raczej radosna twórczość inspirowana książką. Bez napinania się i stresowania “czy na pewno się wyrobię na czas”

pierwszą edycję jedynie podglądałam, jak zwykle w takich przypadkach czerpiąc masę inspiracji i dużo, dużo radości z obserwowania jak wiele rodzin docenia wspólny czas spędzany nad książką i na dziesiątki różnych sposobów potrafi bawić się czytaniem  

tym razem i u nas (na blogu, bo w domu, wiadomo, nigdy jej nie brakowało!) zagości nieco tej magii

"na rozgrzewkę" - krótko i tylko odrobinę książkowo - zaległy temat na październik:

Miłość - książka dowolna

na początek przyjmijmy, że "odcinek sponsoruje" książeczka "Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham"

jak podaje wydawca:

"Czasami szuka się słów, żeby komuś powiedzieć, jak bardzo go kochamy. Ale miłość niełatwo jest zmierzyć. Wiedzą o tym najlepiej Mały Brązowy Zajączek i Duży Brązowy Zając z tej pięknej i wzruszającej opowieści o uczuciach, cieple i zrozumieniu."

to prosta, radosna, ale i w pewien sposób głęboka opowieść
trafiła do nas, kiedy J. wydawał się już za duży na książki, w których więcej jest ilustracji niż tekstu
jak się szybko okazało, im człowiek starszy, tym częściej musi sobie przypominać proste prawdy, dlatego nadal czytamy od czasu oboje i uśmiechamy się do siebie wymyślając własne "miary miłości"

a tym razem dodatkowo, po raz pierwszy, słuchał ktoś jeszcze
ktoś, komu dopiero zaczynamy pokazywać, jak bardzo go kochamy...
również przez czytanie
temat potraktowaliśmy bowiem także całkiem dosłownie, uznając, że do wzajemnego okazywania miłości posłużyć może książka dowolna :)

J. czyta "brzuszkowi" (10.2018)

albo pierwsza wspólna "fotoksiążka"

starszy brat - doskonały fotograf (10.2018)

ostatnie beztroskie chwile w dwupaku (10.2018)

witaj, Stasiu :) (11.2018)

nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kochamy!

Czytaj dalej

Jeremi Przybora małoletnim i stuletnim - magiczny świat Disney'a (2)

ostatnio "odkryliśmy" potencjalnie ciekawe dla przedszkolaków pozycje książkowe - bogato ilustrowane zbiory krótkich opowieści o bohaterach, których animowane wcielenia znamy dzięki studiu Disney'a

były to historyjki typu "co jeszcze im się przydarzyło", rodzaj kontynuacji, specjalnie dla fanów, którym spotkań z ulubionymi gwiazdami nigdy za wiele

(więcej przeczytać i zobaczyć można >>TU<<)

dziś, pozostając w tym samym "rysunkowym universum" pokażemy coś podobnego, ale z trochę innej bajki

jak głosi tytuł - nie tylko dla małoletnich

Jeremi Przybora małoletnim i stuletnim za namową znajomego postanowił oto (dawno, dawno temu, czyli w przeciągu kilku lat ostatniego dziesięciolecia ubiegłego wieku) opowiedzieć na antenie radiowej disneyowskie bajki
przygotował w ten sposób i przedstawił słuchaczom kilkanaście opowieści na zasadzie streszczenia, w formie "opowiem, co widzę"
dziś możemy wziąć do ręki spory tom, księgę w twardej oprawie, w której owe słuchowiska zebrano i udekorowano stopklatkami z kinowych oryginałów z lat, bagatela, 1937-1998

z pewnością, niezależnie od wieku, skojarzycie przynajmniej niektóre tytuły

Przybora - klasa sama w sobie - dodaje im wyjątkowego "smaczku"

czego tu nie ma?

zabawa słowem, przewrotny humor, satyra, nawet drobne złośliwości
banał, przekaskrawienia i sztuczki typowe dla akcji w animacji nie uchodzą na sucho

dzieci mają bajkę, bajarz (zdaje się) frajdę, rodzice - zwolnienie z konieczności pojscia do kina ;)

tak jak bywają produkcje bardziej i mniej lubiane, tak tu zdarzają się teksty lepsze i gorsze

czy zawodzi "opowiadacz"- czy po prostu z filmowym "pierwowzorem" nic nie dało się zrobić? 

w przypadku "Księcia i żebraka" raczej nie odważę się sprawdzić, pozostając przy książkowym oryginale...
za to na przykład wierszowany "Bambi" - prawdziwy rarytas!*

Jeremi Przybora "relacjonuje" jak tylko on umie i w wielu przypadkach jest to najwyższych lotów robota komentatorska

mamy tu przekrój przez bodaj najlepszy czas animowanych disneyowskich produkcji pełnometrazowych, w którym swoje pięć minut i szanse wpisania się na stałe w podświadomość obecnego pokolenia rodziców dostała śpiewająca w lesie Aurora**, Robin Hood jako wiecznie uśmiechnięty lis-przechera, przepiękna Bella, której w siedzibie Bestii towarzyszyła nietypowa służba złożona z gadajacych sprzętów domowych
do tego rzut oka na wcześniejsze produkcje - Alicja czy Snieżka jeszcze nie wygładzone w Photoshopie
i wreszcie postaci "narodzone" tylko trochę później, gdy po baśniowej klasyce nadszedł czas odkrywania mitów i legend kultury pozaeuropejskiej, jak Herkules czy Mulan

słowa Mistrza uzupełnione o obraz, który (szczególnie w przypadku "kreślarzy z Hollywood" i młodych widzów, których od lat oczarowują) także wiele znaczy

podsumujmy zatem, co mogą znaleźć na tych ponad 400 kolorowych stronach pomiędzy sztywnymi okładkami:
- sentymentaliści - album ze wspomnieniami w ciekawej aranżacji,
- zdeklarowani fani - czy to "dzieł" studia Disneya, czy Pana Jeremiego - nowe spojrzenie na ich twórczość,
- dzieci - wciąż ciekawe, niestarzejące się bajeczki

pięknie wydana ciekawostka
dziękujemy, Egmont.pl

--

*ja wspominam swój pierwszy zapamiętany seans kinowy z początku lat '90, Jan zaśmiewa się i wzrusza zupełnie niezależnie, po prostu słuchając

** "Jak ze snu Twe usta i oczy Twoje znam. Jak we śnie tę samą masz postać, nawet uśmiech ten sam..." - audiowirus powraca! (dobrze, że nie słyszycie jak ja sobie podśpiewuję ;) )

Czytaj dalej

Biblioteka bajek - magiczny świat Disney'a (1)

dawno, dawno temu...

(tj. prawie dwa lata wstecz)

coś już wspominałam o moim/naszym podejściu do bajkowego animowanego "mainstreamu" i jego książkowego odbicia

wiele się od tamtej pory nie zmieniło (dla przypomnienia/porównania można spojrzeć tu: >>KLIK<<),

co w skrócie można chyba podsumować lakonicznym: świat Disneya lubimy, ale za nim nie szalejemy

tym bardziej można chyba zaufać ocenie - wysokiej!, co może nieco nieprofesjonalnie zdradzę już na wstępie - książeczek wydanych pod szyldem "Biblioteka bajek", którą znajdziecie poniżej ;)

szczególnie jeśli macie w rodzinie przedszkolaki, warto rzucić okiem na dwa zbiory opowieści z klasycznego 'universum' Disneya oraz świata 'rysunkowego' Kubusia Puchatka: 

obie książeczki kolorowe, w usztywnionych okładkach, drukowane na kredowym papierze, liczące około 300 stron każda
ładne
[który to przymiotnik zupełnie naturalnie nasuwa się, kiedy tylko mowa o disney'owskich bajeczkach, księżniczkach i zwierzaczkach, a nawet Kłapouchym, prawda? ;) ]

chociaż jest co czytać - spójne, średniej długości opowiadania "bez agresji" - ilustracje zdecydowanie dominują w nich nad tekstem, pozwalając dzieciom łatwo przenieść się w krainy pamiętane z ekranu
zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że również te, którym owe byłyby nieznane (są takie?) sympatyczni (w większości) bohaterowie i pastelowe tła szybko się spodobają, jest to bowiem ten rodzaj słodkiej estetyki, który całym pokoleniom kojarzy się z beztroskim dzieciństwem i wyczekiwanymi weekendowymi "dobranockami" - nie jest dobrze, jeśli pozostaje wyznacznikiem gustów na całe życie, ale w przypadku pierwszych filmów i książeczek dla dzieci naprawdę można trafić dużo, dużo gorzej...

w pierwszej z książek (pierwszej od lewej na zdjęciu pierwszym) znajdujemy 18 opowiastek z różnymi bohaterami "klasyki Disney'a"

co ciekawe, opowiadania łączy fakt, że są to niejako kontynuacje ich losów - opowieści snute jako ciąg dalszy i/lub uzupełnienie perypetii znanych z dużego ekranu - oraz temat
w każdej znajdujemy nawiązanie do wieczornych rytuałów, utulania do snu, problemów z zasypianiem
jak się okazuje, miewają owe także między innymi Arielka, Piotruś Pan, Nemo, Simba, dalmatyńczyki oraz Bambi...

poszczególne opowiadania przypominają takie hity jak "Potwory i Spółka", "Toy Story", "Zakochany kundel", "Odlot", "Śpiąca Królewna" czy "Księga Dżungli"

przy okazji poznajemy (no cóż, nie wiem na ile Wy jesteście na bieżąco - ja właśnie poznałam...) nowych bohaterów (jak Hiro i Baymax) i tytuły (Zaplątani, Ralph Demolka)
i, co ciekawe, nawet ci ostatni pomagają w zasypianiu ;)

tomik drugi to z kolei 15 opowiadań o sławnym misiu (tu w czerwonym przykusym kubraczku) i innych mieszkańcach Stuwiekowego Lasu

tym razem temat przewodni to PRZYJAŹŃ,
na której różne oblicza spoglądamy z perspektywy doświadczeń grupki, którą wspólne losy łączą od lat...
mimo różnicy charakterów Sowy, Prosiaczka, Puchatka, Kłapouchego, Królika, Tygryska, Kangi i Roo, a może raczej właśnie dzięki nim dziecko poznaje różne aspekty i sposoby "lubienia się" nawzajem

nie zabraknie zabaw: w chowanego, misie-patysie, czy wodobryki, drobnych nieporozumień i małych smuteczków oraz, oczywiście, poszukiwania miodku 

a między wierszami - nieszkodliwego moralizatorstwa i prostych prawd o uzdrawiającej mocy przyjaźni czy wartości niezauważanych na co dzień gestów

i, ponownie, dużej dawki uroczych, kolorowych obrazków

oba tytuły szczerze polecamy przedszkolakom i wczesnoszkolniakom, szczególnie tym, którzy znają i lubią świat bajek Disneya, ale nie tylko

idealne jako "opowieści na dobranoc" i "na każdą okazję"

egmont.pl

Czytaj dalej

piątki z eksperymentami - nie tylko woda

jak mawiają mądrzejsi (jako pierwszy ponoć Konfucjusz):

"Powiedz mi, a zapomnę, pokaż mi, a zapamiętam, pozwól mi zrobić, a zrozumiem."

zgodnie z powyższym hasłem 'od zawsze' starałam się bawić z J. tak, żeby sam spróbował, dotknął, poczuł, zmieszał, zbudował, opowiedział, zaplanował i wykonał - by pojął
do tego samego zachęcały zeszłoroczne zajęcia pozalekcyjne i stale inspirują książeczki "z eksperymentami"*
na przykład takie:

wiele podpowiedzi czerpię również z sieci (**patrz np. koniec wpisu)

i tak raz na jakiś czas przyrodnicze pogadanki ubarwiamy sobie robiąc bałagan w kuchni i/lub łazience

przyszedł w końcu czas, żeby powtórzyć i utrwalić - również w tym naszym internetowym kąciku - część pomysłów

na pierwszy ogień - woda ;)

tematy brzmiące tak poważnie jak gęstość, ciężar, ciśnienie powietrza i napięcie powierzchniowe wystąpiły zakamuflowane pod postacią następujących zabaw:

1. "skaczące" kropelki i musowanie w oleju

- soda, woda z octem i barwnikiem, olej -

ocet reaguje z sodą z wydzieleniem dwutlenku węgla, który unosi się w warstwie oleju

wkraplając barwny roztwór porcjami obserwujemy pojedyncze krople, które "podskakują" ku powierzchni, a po "oddaniu" gazu do atmosfery ponownie (jako bardziej gęste niż olej) opadają

przy nagromadzeniu większej ilości płynu reakcja zachodzi na styku substancji (kwas-zasada) i gaz wydziela się do wyczerpania substratu (ale "poduszka" z CO2 nie jest w stanie unieść większej ilości płynu)

etap "kropelkowy" można zobaczyć na zaprzyjaźnionym blogu - >>KLIK<<, nasza fotka obrazuje ostatni etap

przy okazji wyraźnie widać warstwy - olej oczywiście "na górze" jako ciecz mniej gęsta

2. lewitujące jajo

- surowe jajko, woda, sól -

surowe jajko, wewnątrz jak wiadomo płynne, jest wszelako cięższe od wody, dlatego opada na dno szklanki z "kranówką"

w solance jednak "pływa", unosząc się tym wyżej, im bardziej zwiększymy gęstość roztworu (przy stałej temperaturze uzyskujemy ów efekt po prostu dosypując soli)

ciekawy efekt daje powolne wlanie zabarwionej, niesolonej wody do szklanki z solanką - jajo lewituje na granicy "warstw"
[ tym razem za wcześnie jeszcze dla J. na obliczenia średniej gęstości jaja i wody z solą, ale temat jeszcze kiedyś z pewnością wypłynie :) ]


3. co w czym "pływa"

- olej, woda, solanka, orzechy, żołędzie, drobne przedmioty z plastiku, metalu itp -

ostrożnie wypełniając szklankę cieczami o różnej gęstości (tu - woda z solą bez barwnika, woda niesolona zabarwiona, olej) otrzymujemy układ 3 warstw o różnej gęstości
ostrożnie wkładając drobne przedmioty obserwujemy ich zachowanie - co unosi się w którejś z warstw, co tonie? dlaczego?
(obserwacje typu cięższe/lżejsze, ale też rozważenie związku kształtu/powierzchni/zawartości powietrza i "nasiąkania" z zachowaniem np. kawałka kartki, gąbki, orzecha laskowego itp)


4. jak nartniki chodzą po wodzie

- woda, drobne przedmioty: brokat, spinacze, agrafki, płyn do mycia naczyń -

na powierzchni wypełnionej wodą szklanki staramy się położyć płaski przedmiot tak, by nie zatonął

gdy tylko się uda, entuzjastycznie (bo łatwo nie było!) uzasadniamy teoretycznie ;)

(można też zerknąć tutaj >>KLIK<<)

na koniec napięcie powierzchniowe zmniejszamy np. wkraplając płyn do mycia naczyń - szkło i metal lądują, jak należy, na dnie

5. szczelna dziurawa butelka

- butelka plastikowa z nakrętką, woda, szpikulec (tu: pinezka) do robienia dziurek, pojemnik/miska, słomka -

doświadczenie wyczytał gdzieś J. i samodzielnie mi zaprezentował i zreferował :o

zobaczyłam co następuje:

a) z zakręconej butelki z wodą, mimo zrobienia dziurki w jej dolnej części nic nie sika

b) po jej odkręceniu lub (nawet tylko) wykonaniu drugiego otworu powyżej powierzchni wody - płyn zaczyna się wylewać

"to powietrze się dostało do środka i tak naciska na wodę, wiesz, mamo?"

ha, już wiem :)

dodatkowe ćwiczenie z przenoszenia wody słomką 

-> zanurzamy słomkę pionowo w płynie, zatykamy palcem "wlot", wyciągamy i pionowo przenosimy słomkę nad puste naczynie, odtykamy i - voila! - woda wypływa! <-

utrwaliło pojęcie "nacisku powietrza" i pozwoliło 'napocząć temat "ciśnienia atmosferycznego"

(na przyszłość zostawiamy sobie fiztaszkowy oscylator - dla pamięci: >>KLIK<<)

6. Lego-nurek w dzwonie

- pojemnik z wodą, drugi pojemnik - mniejszy (kubek/miarka), "nurek" - gąbka, chusteczka (opcjonalnie) -

nurek (lub "nurek") czy chusteczki wciśnięte na dno kubka, który następnie odwrócony zanurzamy naciskając w pionie na lustro wody, nie zamoczą się

powietrze wypełnia pojemnik - jak w kesonach czy dzwonach nurkowych - i zapobiega wypełnieniu go przez wodę 

7 itd. mokre pomiary

- woda, miarki, strzykawki, butelki etc. -

zabawy z płynami łatwo się nie nudzą, resztę entuzjazmu J. spontanicznie spożytkował na przelewanie, dopełnianie, porównywanie objętości itd.
zwykłe "ile miarek wody zmieści się w butelce?" albo "sprawdzę, czy dobrze napisali na strzykawce" to niezła frajda matematyczno-sensoryczna
polecamy :)


**
dzisiejszy wpis to nasz mały wkład w "Piątki z eksperymentami" - będę się starać, żeby było ich więcej
i oczywiście nadal podglądać podpowiedzi na innych stronach
klikajcie >>KLIK<< i dołączajcie, bo to świetny pomysł na zabawę :)

wpis zapisuję też jako wstęp do chemii/fizyki w ramach

* co ciekawe żadnej z książeczek nie wybrałam ani nie kupiłam sama - fakt, że mimo wszystko pojawiły się i "rozmnożyły" dowodzi, że otacza J. więcej osób dbających o jego 'rozwój przez działanie' - pięknie wszystkim dziękujemy :)

Czytaj dalej