(może by nawet pasował, chociaż nie bardzo mogę go sobie wyobrazić jako złodziejaszka...)
po prostu - takie są fakty :)
od kiedy pierwszy raz przeczytałam o Tappim (w tramwaju, czyli TU), wiedziałam, że to tylko kwestia czasu zanim zagości na Jankowej półce
i skradł
opowieści Marcina Mortki pokochaliśmy oboje niezależnie - chyba przede wszystkim za bijące z nich ciepło, naturalne porozumienie miedzy bohaterami, piękno przyrody, nienachalne, ale cenne przesłanie (ja), ale możliwe, że po prostu za szczery, szeroki uśmiech głównego bohatera i dzikie harce Chichotka (Janek? i ja!)
nie ma co zbyt wiele analizować - dość, że od zakupu pierwszej książeczki z opowiadaniami wytrzymałam może dwa dni zanim pobiegłam po drugą :)
prawdę mówią o pewnym sklepie - dobrze, że jest tak blisko :P
bo są super!
mamy "Tappi i ciasto urodzinowe" oraz "Tappi i niezwykłe miejsce" - zbiory luźno powiązanych opowiastek, ale już marzy mi się "pełen metraż"
czytamy, dyskutujemy
Janek nawet dał się przekonać, żeby stworzyć inspirowane przygodami Tappiego rękodzieła!
narysował piękny obrazek z bohaterami opowiadań
dzieło - wyżej - przedstawia (oczywiście) Tappiego (z brodą większą niż brzuch), Chichotka (w nausznikach, bo chłodno), Śmigaczkę (akurat śmignęła, dlatego taka niewyraźna), Brzuchacza (on nie ma głowy na dole, tylko idzie na czterech łapach!), kruka Paplaka nad nimi oraz Chrobotka w Bulgotce i Paszczę na drugim brzegu
do tego Dąb Starodziej i Dziadek Wodospad (oraz mostek). J. zadbał o wszystkie szczegóły :)
z własnej inicjatywy wykonał tez zakładkę do swoich książeczek
powtórzę się - nie do końca pojmuję fenomen tej serii, ale jedno jest pewne - jeszcze o nim przeczytamy!
a może i napiszemy...
póki co przy okazji blogowego konkursu J. wymyślił szkic opowiadania pod roboczym tytułem "Tappi i wycieczka z Jankiem"
podzielimy się, a co!
Ja bym Tappiego złapał ze rękę i z nim w Szepczącym Lesie spacerował.
A potem zaprosił do nas.
I byśmy wyszli z baśniowej krainy, a ja bym mu pokazał cały nasz prawdziwy świat.
"Oto InterCity! Ziuuu..."
I zobaczyłby to, czego nie ma w lesie - samochody i ulice, i lampy, i duże bloki, i windę, i schody.
I bajki w komputerze.
A potem byśmy wrócili i na polanie oglądali zwierzęta w lesie - taką bajkę jak teatr.
mamine serce skradzione ponownie
- cóż, akurat w przypadku tego autora można się było tego spodziewać :P
