12 ważnych opowieści

"Dzieci lubią: akcję (żeby się dużo działo), humor (żeby można się było pośmiać, i wyrazistych bohaterów ( żeby można było ich ocenić i się z nimi utożsamić). Dorośli chcą, by książka była pouczająca (ale nie za bardzo), znakomita literacko (ale koniecznie z zabawnymi momentami) i "odpowiednia" dla dziecka (...). Dwunastu autorów napisało 12 opowiadań, które zawierają wszystko to, co lubią dzieci, i wszystko to, czego oczekują dorośli."

ten fragment wstępu do zbioru historyjek dla dzieci "12 ważnych opowieści. Polscy autorzy o wartościach" sam w sobie stanowi świetną recenzję i doskonałą zachętę, by sięgnąć po tę antologię
równie zachęcająco wypowiadają się o książce sami autorzy na stronie wydawnictwa >>>

świeżo po lekturze mogę tylko zapewnić, że to wszystko prawda :)

zawsze lubiłam zbiory opowiadań

projekty angażujące różnych autorów nie pozwalają się nudzić - każdy kolejny fragment zaskakuje odmiennością stylistyczną, sposobem narracji, innym poczuciem humoru
w tym przypadku doborowa "mieszanka" znanych  nazwisk gwarantuje pełnię wrażeń również w wersji dla młodszych czytelników

a tematyka poważna...

mam (póki co, czas zweryfikuje...) zdecydowany pogląd na wychowywanie -
nie pouczanie, autorytarne przedstawianie pomnikowych wzorców, lecz uczenie właściwych postaw własnym przykładem
asymilacja istotnych wartości musi odbywać się każdego dnia - w drodze obserwacji zachowań najbliższych, codziennych rozmów przy posiłku, uzasadniania podejmowanych decyzji i przyjmowania ich konsekwencji

ale oczywiście dobra, mądra literatura nigdy nie zaszkodzi!

jeśli jest przy tym nieźle dostosowana do oczekiwań młodego odbiorcy - nieco zaskakująca, miejscami zabawna i ogólnie przyjemna w lekturze - jak wzmiankowana - tym lepiej :)


"wśród 12 opowieści..." większość angażuje czytelnika wartką fabułą i w dość subtelny sposób przemyca głębsze treści
cenne wartości - piękno przyjaźni, ciemniejsze strony (trudnej!) rodzicielskiej miłości, poważna rola odpowiedzialności (i opłakane skutki jej braku) autorzy umiejętnie ukryli między wierszami
w książeczce znajdują się jednak także fragmenty bardzo bezpośrednio komunikujące pewne prawdy czy zasady - między innymi dotyczy to zalet samodyscypliny i przekonujących (przynajmniej dla mnie) słów pewnego doświadczonego dziadka:

mam nadzieję, że któregoś dnia przemówią i do Janka...

sugerowany wiek czytelnika to 6+
książkę widziałam wśród kandydatów do uaktualnionej listy lektur dla uczniów początkowych klas szkoły podstawowej - w każdej chwili jestem gotowa poprzeć taką inicjatywę
myślę, że byłby to doskonały punkt wyjścia do zainicjowania rozmów o problemach ("Strach się boi rozmowy. Robi się mniejszy i mniejszy, aż w końcu znika") i promowania pozytywnych wartości ("(...) krasnal jest brzydki. Bo kogoś udaje. Bo nie jest sobą!") przez wychowawców


na koniec słówko o oprawie graficznej -
ilustracje w moim odczuciu bynajmniej nie są "urokliwe i pełne detali", jak twierdzi na okładce (nota bene twardej i "porządnej", podobnie jak papier wewnątrz) wydawca...

ale mimo że przy pierwszym przeglądaniu niemal mnie odrzucały, w trakcie lektury okazały się jak najbardziej na swoim miejscu

w tej chwili nie wyobrażam sobie bardziej "cukierkowych" obrazków ilustrujących te opowiadania...
a właściwie nie dopuszczam nawet myśli o jakichkolwiek innych :)

najlepiej zobaczcie (i przeczytajcie!) sami
albo lepiej z dziećmi :)